rzecz prosta

См. также в других словарях:

• rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …   Słownik języka polskiego

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… …   Słownik języka polskiego

• prosty — Być na prostej drodze do czegoś zob. droga 2. Chodzić, iść prostą drogą zob. droga 3. Coś (jest) proste jak drut zob. drut 1. Coś prowadzi, zmierza prostą drogą do czegoś zob. droga 6. Ktoś prosty jak świeca zob. świeca 1. Prosty jak strzała zob …   Słownik frazeologiczny

• dziw — m IV, D. u, Ms. dziwwie; lm M. y 1. częściej w lm «rzecz dziwna, niezwykła, zdumiewająca; dziwna, niezwykła historia» Był to zamek zaczarowany, pełen dziwów i strachów. Opowiadano o nim istne dziwy. ◊ Dziwy nad dziwami «bardzo dziwne rzeczy,… …   Słownik języka polskiego

• naturalnie — naturalnieej 1. «z natury; jak w naturze» Usta naturalnie czerwone. Naturalnie kręcone włosy. 2. «prosto, zwyczajnie, swobodnie; zgodnie ze zwykłym porządkiem rzeczy; normalnie» Zachowywać się naturalnie. 3. «oczywiście, rzecz prosta, ma się… …   Słownik języka polskiego

• droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do …   Słownik frazeologiczny

• prostopadły — «tworzący z daną prostą albo płaszczyzną kąt prosty (liniowy lub dwuścienny)» Ulice prostopadłe do siebie. Ściany domu prostopadłe do podłogi. ∆ mat. Prosta prostopadła do płaszczyzny «prosta prostopadła do każdej prostej leżącej na tej… …   Słownik języka polskiego

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny